Ez ê di vê gotarê de behsa serpêhatiyeke li zozanê jorîn qewimiye bikim.

 

Ev serpêhati, tenê xunavekî ye di nav behra dîrokê de..

 

SERPÊHATÎ

 

Kalê Miho, bavê dêya Mihikê Lawin e, ango Mihikê Lawîn torinê Kalê Miho ye.

 

Di demekî de, di navbera Mihikê Lawîn û xalê wî Elo de nîqaşekî çêdibe û Elo tê kuştin.

 

Li ser vê bûyerê Mihikê Lawîn bar dike diçe li herêma çiyayê Gindorê, li Kanîzilê bi cih dibe û kon vedigire.

 

Hebekî xwişka wî heye, navê wê Gewrê ye.

Gewrê, keçikeke têr rind û bedew e.

 

Axayekî bi navê Xêlid jî hebûye, dildarê Gewrê bûye. 

 

Ji bo wê ji xwe re bîne, dikeve dû fen û fûtikan.

 

Xêlid Axa, dizane ku Mihikê Lawîn xalê xwe kuştiye.

Diçe ber Kalê Miho fesadiyê pê de dike ku wî bixapîne û Mihikê Lawîn bikujin, Gewrê jî birevîne û bibe li xwe mar bike.

 

Xêlid Axa û Kalê Miho, şêwr û mişêwra xwe dikin û biryara kuştina Mihikê Lawîn digrin.

 

Jina Kalê Miho, navê wê Pîr Fatimê ye.

Pîr Fatimê pê dihese ku şêwra xwe kirine û biryara kuştina Mihikê Lawîn dane, ji Kalê Miho bi klam û qayde dipirse..

 

Li ser vê serpêhatiyê, cihê wî nav gul û guldankan be, dengbêjê bê nav û deng, Mistefayê Firdeysî ku bi salan klaman digotin û sewta wî nehat bihîstin wisa digotin;

(Firdeys, gundekî girêdayî ser navçeya Licê ya Amedê ye)

 

Pîr Fatimê dibêje...

 

Heylo lo heylo looo

Heylo lo heylo looo

Heylo lo heylo looo

Heylo loo

 

Hemê Zerê û Xêlid Axa 

Ji êvara xwedê da

Şêwr û mişêwrê giran danîne 

Qe hêvîya te jê heye yan tinîne?

 

Kalê Miho, lê vedigerîne û dibêje..

 

Heylê lê heylê lêêê

Heylê lê heylê lêêê

Heylê lê heylê lêêê

Pîr Fatimê heylê lê lêê

 

Pîr Fatimê lez ke bilezîne

Ji min re pot û pantoyê min

Ji qelşê kuwaran derîne

Li nava milê min ke

Heft çovê gompalê asin

Têde bikişîne

Toz û dûmana bibe

Di kuçik û kulfikê de 

Jê biweşîne

Belkî Mihikê Lawîn bikujim

Ez axîn û ofîna 

Dilê xwe pê bînim

Heylê lê heylê lêêê

 

Pîr Fatimê dibêje..

 

Heylo lo heylo looo

Heylo lo heylo looo

Heylo lo heylo looo

Heylo loo

 

Elo lo lawo elo lo lawo

Kor rindo lo lawo

 

Kalê Miho dîsa lê vedigerîne û dibêje..:

 

Heylê lê heylê lêêê

Heylê lê heylê lêêê

Heylê lê heylê lêêê

Pîr fatimê heylê lê lêê

 

Ez ê berê xwe bidim 

Welatê serhedê 

Zozanê şerefdînê

Çiyayê Gindorê

Ser kaniya mêrga Kanîzilê

Mihikê Lawîn bikujim

Xwîna wî ji te re bînim

Heylê lê heylê lêêê

 

Kalê Miho, Xêlid Axa û Hemê Zerê, tevî çend peyayan di berbanga sibê de dikevin ser rê û ber bi mêrga Kanîzilê ve hespê xwe dibezînin..

Hemê Zerê, serekpeyayê Xêlid axa ye.

 

Dema di rê de diçin, Xêlid Axa ji Kalê Miho re dibêje, ji me re klamekî bêje..

 

Kalê Miho, destê xwe dide ber guhê xwe û dibêje..

 

Heylo lo heylo looo

Heylo lo heylo loo

Karwano lo karwano loo

Rêya me dûr e pir dikşîne

Pêşî û paşî ji karwanê me re qet tinîne

Bi raya min

Bi raya rebê alemê

Wê Hemê Zerê û Xêlid Axa

Bêne kuştinê

Herdû jinê wan bê xwedî bimîne

Hege xwedê lawikî bide wan

Em ê navekî li wan deynin.

 

Xêlid Axa dibêje, Kalê Miho te şaş kir!

 

Kalê Miho, dibêje na na, wele min qet şaş nekiriye..

 

Her çiqas Mihikê lawîn Elo bikuje jî, wijdana Kalê Miho qebûl nake bibe sebebê kuştina torinê xwe.

Xîra wî bar nabe û gotinê klamê bi ser wan de diqelibîne, lê ew nizanin bê Kalê Miho çi difikire!

 

Nêzîk li goma Mihikê Lawîn dikin, Kalê Miho ji Xêlid Axa û Hemê Zerê re dibêje;

"Em niha aşêboş bi ser konê de bigrin nabe, Mihik jî bi qasî xwe heye, bi dehan peyayê wî jî hene, nexwe em ê pê re serî dernekevin, bila parî bibe tarî şev biqere hê em bi ser kona wî de bigrin"

 

Xêlid Axa û Hemê Zerê nizanin bê kalê miho çi pîlan çêdike..

 

Hespê xwe girêdidin û dikevin xewê.

Kalê Miho, xew nakeve çavê wî, radibe bi dizî zînê hespê wan datîne û hevsarê wan vedike.

 

Hesp diteriqin diçin mêrga Kanîzilê nêzîkê kona Mihikê Lawîn diçerin.

 

Nexwe, wê êvarê ciwaniya Mihik jî wenda bûye û Gewrê jî li ciwaniya wî digere..

 

Gewrê, ku li ciwaniya Mihik digere, hespê wan di mêrgê de ferq dike û bang dike, dibêje;

 

Heylo lo heylo looo

Heylo lo heylo looo

Karwano lo karwano lo

Karwanê karwanê 

Li wê mêrgêyo looo

Ez ketime bextê we

Bikevin bextê xwedê yo looo

Ciwaniya kekê min ji êvarda

Wenda bûye ne li wê yo?

Heylo lo heylo looo

Heylo lo heylo loo

 

Kalê Miho, dengê Gewrê nas dike.

 

Kalê Miho dibêje;

 

Ez ê bi mêrga Kanîzilê diketim

Mêrg e giya ye 

Min çiniye te badaye

Serê te bixwara bi ciwaniya kekê te ve

Ji êvar da bi terqa ye

Vayê li va nava hespa ye.

 

Gewrê, xwe ji jor de berdide tê xwarê, Kalê Miho diçe pêşiyê..

 

Dibêje, Gewrê!

Gewrê dibêje, ha Kalo!

Dibêje, "Bêmiradê, la Xêlid Axa û Hesê Zerê ji serê sibê de tevî peyayên xwe ji bo kuştina Mihik û revandina te hatine, qe haya we jê tinîne?

 

Gewrê, dibêje na!

 

Dibêje; "Dev ji ciwaniyê berde, lez bike bilezîne, xeberê bide Mihik bila pûş û palaxê dora konan agir berde bişewitîne û bê filan niqebê. Ez ê jî wan ji xewê rakim û Mihik ji wê de ez ê ji vir de bi wan ve bidim, em ê wan bikujin.."

 

Gewrê, li ser van gotinan li bazdanê xeberê digîne Mihik û derdora kona didin agir û dişewitînin.

 

Kalê Miho, bang li Xêlid Axa û Hemê Zerê dike, dibêje hela rabin malmîratno, hûn ketine xewa mirinê, ka mêze kin çi qewimiyê haya me jê tinîne, agir bi kona Mihik ketiye, dûmana wî li erşê ye.

 

Radibin, erê, dûmanekî reş bi ser konan ketiye. Li derdora xwe mêze dikin ku zînê hespê wan û filan bêvan li wir in, lê hesp wenda ne.

 

Di nîqaş û lêgerîna hespan de, Mihik ji aliyekî de tifingê li wan diteqîne û Kalê Miho jî ji aliyekî de bi wan ve dide û wan dikujin.

 

Yê sax ji mala xwe derneketiye.

 

Mordem Zel

15/11/2018 Licê