Di dema Osmaniyan de, firotana tiştan li kuçe û kolanan li ser erebokan tê qedexekirin.

Dibêjin her kesekî ku li ser erebokan çi bifiroşe em ê tiştên wî di qûna wî kin. Rojek zabitên osmaniyan yekî digirin ku li ser ereboka xwe arûngan difiroşe û pê de hêrs dibin û dest pê dikin yeko yeko arûngan dikine qûna wî. Lê mêrik her dikene. Yek, du , sê.., serê zabitan dibêje ka bisekinin ev dîn bûye, çima dikene û jê pirs dike:
- Ma tu dîn bûyî, em arûngên te dikine qûna te, tu dikenî, te xêr e?
Mêrik:
- Na ez dîn nebûme û bi xwe jî nakenim, ez bi hevalê xwe dikenim, bi paş min ve tê, ew zebeşan difiroşe!..