Di van rojan de li Tirkiyeyê û li welatê me pir bûyerên xetere diqewumin. Di aliyekê de AKP siyaseta tinekirina hêza gelê kurd berdewam dike, di aliyê din de jî hêzên dewleta tirk, leşker û polîs di nava hawldanên pêşxistina kiryarên qirêj de ne. Ev her du hêz, yanê AKP û dewlet hevdu temam dikin. Lê belê aktorên vê pêvajoya xetere tenê AKP û dewlet jî nîn in, bi taybetî partiyên weke CHP û MHP jî parçeyekê girîng ên heman pêvajoyê ne. Nijadparêziya tirk ji hemû demê zêdetir tê lipêşxistin û di hedefa wê de tevahiya gelê kurd heye.

Ji doho vir ve dadgeha bilind a tirk doza qedexekirina DTP’ê girtiye dest. Tê zanîn ku ev doz ji dawiya sala 2007’an vir ve hatiye vekirin, lê belê ji ber sedemên diyar heman doz nehate bidawîkirin. Ne tesadufî ye ku heman doz di van rojan de ketiye rojeva dadgeha bilind. Kes nikare bêje têkiliya dema vê dozê û pêvajoya siyasî bihev re tine. Her wiha dema serdana Tayîp Erdogan a li Amerîkayê û kuştina 7 leşkeran li Tokatê jî bi heman pêvajoyê ve girêdayî ye. Her wiha guhertina hucreya birêz Abdullah Öcalan û xerabkirina şertên wî jî parçeyekê vê pêvajoyê ye.


Belê, ez ji 20’an vir ve rewşa siyasî a li Tirkiyeyê dişopînim û di nava têkoşîna gelê kurd de me. Heya niha min rewşeke weke a niha nedît. Tenê di aliyê xeterbûyînê de ne, her wiha di aliyê fersendên ku gelê kurd bikaribe bikar bîne de jî ev pêvajo pir girîng e. Heke dewleta tirk û hikûmeta wê îro ketine nava hewldanên wiha qirêj û xetere, ev tê wateya ku têkoşîna gelê kurd gihêştiye astekê bilind. Tê bîra me ku di salên 1994-1997’an de jî dewleta tirk ketibû nava rewşeke bi heman şêweyî. Di wan salan de jî têkoşîna gelê kurd gihêştibû astekê, li gorî wê demê, bilind. Lê belê wê demê jî dewleta tirk negihêşt armancên xwe, her wiha hêza rizgariya gelê kurd jî ji heman pêvajoyê encamên ku dihatin xwestin bidest nexist.

Di her demê de rola herî girîng dikeve ser milên aktorên siyasî. Ji bo Komara Tirkiyeyê rola mezin dikeve ser milên AKP’ê, ji bo gelê kurd jî DTP xwediyê Mîsyonekê girîng e. Em dibînin ku AKP samimî nêzîkê pêvajoyê û her wiha berjewendiyên gelên Tirkiyeyê nabe. Ew di nava hejmarên bidestxistina encamên hilbijartinên 2011 û 2012’an de ye. Wisa diyar e ku ew dixweze derfetên dewletê jî bike xizmeta armancên xwe. CHP û MHP jî di nava heman hejmaran de ne, ew jî dixwezin pêşî li AKP bigirin. Lê belê di rêbazên van her sê partiyan de jî qirêjayî û bêbextî dide çokê. Ê ku zêdetir di nava xeteriyê de ye û liser wî leystok têne çêkirin jî gelê me ye.

Di pêvajoyeke wiha de Mîsyona hêzan û berpirsyartiya wan pir pir girîng e. Dibe ku di vê hefteyê de biryara dadgeha bilind a tirk liser qedexekirina DTP’ê were dayîn, lê belê ti car Mîsyona hêza siyasî a Kurdan li Tirkiyeyê nayê tinekirin. Doho HEP, ÖZDEP, HADEP û DEHAP bûn îro jî DTP ye, dibe ku sibê jî Partiyeke din be, ya herî girîng ew e ku ev hêz Mîsyona xwe baş bizanibe û lê xwedî derkeve.

Min pir caran di nivîsên xwe de DTP rexne kiriye û balê kişandiye ser rola wê. Ez van rexneyan ji bo xirabiya DTP’ê nakim, armanca min ew e ku ev hêza ku bi keda me hemûyan çêbûye li gorî Mîsyona xwe tevbigere û berpirsyartiya xwe bîne cih. Îro DTP ye, dibe ku sibê ew bibe partiyekê din, lê belê Mîsyon ti car nayê guhertin, bila kes xwe di pişt hin perdayan de veneşêre.

Çima ez van gotinan, bi taybetî niha dibêjim ? Ji ber ku ez di nêzîkatiya hin rayedarên DTP’ê de xemsarî û heta bêberpirsyartî dibînim. Dema ku ez li daxûyaniyên hin rayedarên DTP’ê dinêrim, ez dibêm qey ew li Enqereyê nîn in, li serê çiyayê Cûdî ne. Ez dizanim çûyîna ser çiyayê Cûdî wisa hêsan nîn e û ew pîroz e  jî, lê belê mesele ew e ku herkes Mîsyona xwe bizanibe û berpirsyartiyên xwe bîne cih. Çûyîna ser çiyayê Cûdî jî karê herkesî nîn e, dê ev jî baş were zanîn.