Ji vé feraseté; her civat li gorî derfetén xwe yén aborî, baweriya xwe ya olî û çanda xwe ya ji bav û kalan de mayî, bi riya perwerdeyé ‘bingeheke péşerojî’ amede dike bo zarok û cîlén ku di siberojé de civaté bi ré ve bibin. Ji ber ku bav û kalan ne péşerojeke ku em xwedî û xwedanén wé ; wekî ‘mîrate’, bindestiyeke bépéşeroj ji me re hiştin; li Kurdistané pisiklété zarokén ku dixwazin bibin xwediyé; ax û péşeroja xwe, di xwepéşandanaké de bi desté polisén ku xwîn ketiye çavan té şikandin.

Li welatekî ku héz û pastarén ‘ewlekariya dagirker’ kerb û nifrîna xwe di seré zarokan re derdixînîn; şikenandina çeng û pisiklét térî wan nake; li Dérsimé Mazlûm’ekî zarok, terheke dara jiyiné şehîd dixin. Pisiklété Mazlûmé zarok nehatibe şikandin jî, li kolanén Amedé Xweda zane; polisan çend çaran dilé Mazlûm şikandine, ku wî jî riyeke din a hemberderketiné nedît, ji xwe re got, ‘ez bi keviran serî bi wan deyûzan dernaxim’, rabû û beré xwe da çiyayén ku di hembéza xwe de azadîyé xwedî dikin.

Péşiyan gotine, ‘ku dil bişike, nacebire’! Dilé gelekî, dilé qewmekî çend caran hate şikandin? Çend caran bi kuştina çend qizén xama, bi kuştina çend ciwanén xér ji ciwaniya xwe nedîtî, bi valakirin û wérankirina çend gundan, bi dîlkirina çend hezar siyasetmedaran hate şikandin û hé jî té şikandin?

Di serdemeke ku kurd ji héleké ve dixwazin hemû karesatén ku rih û derûn û laşé wan tiştîşî, zîvar zîvarî kiriye de; birînén xwe wekî kevirekî téxin ber dilé xwe û beré xwe dabin çareserkirina ‘pirsgiréka xirboqî’, pirsgiréka ku li tevî AKP’yé her hikumeté girékeke din lé da û şidand; ne bi devé tivengé; di bin bané parlamentoyé de , bi ré û rébazen demokratîk, li ser maseyé bi nîqaş û dialogé çareser bikin de; destén zarokén kurd, desté zarokén gelé ku li tevî réber û réveberén xwe dixwaze ‘biratiya derizî’ bi kilsa pevrejiyînî bicebirîne; té şikandin, û bi ser de jî wekîlén ku bi dengé gelé xwe  hatine bijartin ji girtîgehan nayén derxistin!

Té bîra min: Piştî derbaya leşkerî, darbeya ku ter û hişk bi hev re şewitand û yé ku ji sotiné filitî zevt kir û wekî ‘kahrikek’ be avéte hewşî, hişt ku di zîndanan de ré û réwanî nemîne. Îro jî rewş ma ne heman rewş e? Eskeré ku di van demén nézîk de ji ber doza Ergenekon û Balyozé wekî ‘vegerayî qişleya xwe’ dixuye; wisa eyan e, ku ‘hunera xwe’ daye desté polisan ji xwe ‘hunerbaztir’: Déné xwe bidiné, polisé ku édî wekî ‘artéşa melayî’ té pénasekirin, bi helwest û tevgera xwe ya vé daviyé a li hemberî xwepéşanderén kurd, mîna bixwaze vé peyamé bide ye: Em é Kurdistané bikin girtîgeheke servekirî!

Başe, heta kengî em é ‘girtî’ û ew é ‘qerdiyané’ ser seré me bin? Nivşé ku niha ‘zarok e’, wekî Mazlûmé zarok zilm û çewsa hézén dagirker bi çavén seré xwe dibîne û dijî? Û dizane; siyasetmedarén wî girtîne, parlementerén ku bi dengé gel hatine bijartin di girtîgehé de ne û ew jî zarokek e. Ew zarok, ew zarokén ku ji mafé xwe yé herî rewa û mirovî, mafé perwerdeya bi zimané xwe bébahr e; polisén ku çeng û pisiklété wan dişikînin, bîr nabin rojeké kevirén di mista xwe de biqedînin, dé dest bavéjin çeké? Çek bi çeké re, pey bi peyvé re… Di rewşeke ku ji bilî kurdan her kes di dévla 'Simaîl'; di ber xwe de dibéje; ‘siiiimmmm simmmmm; kurd li riyén dialogé digerin û dixwazin encemeké wergirin de; his û kippînî ji devé ‘lehengé Dawosé’, serowezîré ku Cihû bi kujerbaziya zarokan tawanbar kir, dernakeve. Ne ew bi tené; hemû korén pé re kor, hemû kerén pé re ker, mîna ku ne li Tirkiyeyé; ‘di guhé gé de’ bin, ne bahsa pisiklét dikin, ne jî şehîtkirina Mazlûmé zarok ji xwe re dikin kul û xem û mitale…

Baş e…ev bédengî heta kengî, réveberén tirole? Béxemiya we heta kengî, wezîr û kizîrén ku hé duhî li qadan digotin, ‘ em naxwazin hésirek bi tené bibare ji çavén dayikan? Heke hûn nexwazin dayik xilolîkan bibabarînin li dû zaokén xwe, heke hûn nexwazin Mazlûm’én zarok, zarok zarok verin kuştin, heke hûn nexwezin çeng û pisiklét werin şikandin; destmalén aştiyé derxin ji bérîkén xwe û werin, werin hésrén ji çavén vé erdnîgariyé bariyayî vemalin. 06.07.2011/A.Arî Tébinî: Ji ber astengkirin û kontrola li ser enterneté a desthelata Sûrî, ji Qamişlo min nekarî vé nivîsé rékim ji rojnameyé re.